تیر فلک

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
وندرین کار دل خویش به دریا فکنم

از دل تنگ گنه‌کار برآرم آهی
کاتش اندر گنه آدم و حوا فکنم

مایه‌ی خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست
می‌کنم جهد که خود را مگر آنجا فکنم

خورده‌ام تیر فلک باده بده تا سرمست
عقده در بند کمر ترکش جوزا فکنم

حافظا تکیه بر ایام چو سهو است و خطا
من چرا عشرت امروز به فردا فکنم؟
 شاعر: حافظ شیرازی

Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com

نوشته شده توسط فضل الله نکولعل آزاد در پنجشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۸ |