ای آبهای آبی گسترده تا دور !

هان ای خلیج فارس ! ای دریای پرشور !

مهر تو در جان وتن ماست

خاک ابوموسا و تنب سربلندت

ای آب عطرآمیز ! زیبا گلشن ماست

از رود اروند ...؛

تا بحر عمان !

خیزاب هایت...،

چشم و چراغ میهن ماست !

امواج تو سرشار از نور امیدست

سبز و سپید است

شورابه ات چون نیش خار ، ای بحر مغرور !

در چشمهای دشمن ماست

ای آبراه بیکران مانده از دور !

ایران زمین همواره در اندیشه ی توست

پروردنِ دشمن ستیزانِ سلحشور

در دامن آزادگی ها پیشه ی توست

ای موج خیزت ورطه ی جانکاه بدخواه !

آرامش آغوش پاکت مأمن ماست

پاینده مانی ای خلیج آبی فارس !

پاینده می مانی که بهر پاسداری

چون پتک سنگین بر دهان دشمنانت

مشت درشت سخت تر از آهن ماست

شاعر : مجید شفق

*

خلیج همیشگی فارس

هموطنان عزیز

ثبت جهانی نام خلیج فارس بر همه ی ایرانیان آریایی تبار مبارکباد! دیگر هیچ قدرتی در جهان حق ندارد خلیج فارس را با نام دیگری بخواند.

👇👇👇👇

خلیج فارس تحت مالکیت ایران به ثبت جهانی رسید.

سازمان جهانی (وایپو) نام خلیج ایران را به نام فارس البته با پیشوند مروارید به ثبت جهانی رساند. از این زمان به بعد هیچ کشور و دولت و سازمانی حق ندارد، خلیج فارس را با نام دیگری نامگذاری کند.

بزودی گوگل می بایست نام جعلی را حذف و نام خلیج فارس را جایگزین آن کند .

*

نامه ی یکی از پادشاهان سعودی که در آن نام خلیج را درست ذکر کرده است.

نشان تاریخی خلیج فارس که بوسیله ی دشمنان ایران از بین رفته است.

کتیبه ی سوئز

نشان تقدیر نامه ی سربازان آمریکایی که نام خلیج فارس بر آن حک شده است‌.

خلیج‌فارس، نام آبراهی است، استراژیکی که دارای تنگه ای است به نام هرمز، در آسیای غربی و منطقه خاورمیانه !
خلیج فارس یا دریای پارس مابین ایران و شبه‌ جزیره ی عربستان قرار دارد.
از گذشته های دور تا کنون، تنگه‌ی هرمز به دلیل اینکه تنها راه ورودی به دریای پارس «خلیج فارس» و دیگر کشورهای همسایه بوده است، برای ابر قدرت ها و کشورهای منطقه بسیار با اهمیت به نظر می رسد.
تنگه‌ی هرمز، به خاطر اتصالش به دریای عمان، دریای پارس را به آبهای بین المللی جهان پیوند می دهد و نقش مهمی را در تجارت بین الملل «به ویژه تجارت نفتی» ایفا میکند. آبراهه ی فارس در نامه های سیاسی، منطقه ای و متن های ادبی، جغرافیایی و تاریخی ممالک عربی، خلیج فارس و بحر «دریای» فارس نامیده شده ‌است اما حکومتهای کشورهای عربی، در راس آنها عربستان سعودی و کویت از دهه ی ۱۳۳۰ خورشیدی به وسیله ی جمال عبدالناصر از نام ساختگی خلیج «....» بهره میبرند اما دیگر کشورها، از نام خلیج فارس سود جسته و می جویند. توطئه ای دیگر اینکه، پس از ملی شدن صنعت نفت مرز و بوم ما و کوتاه شدن دست استعمارگران انگلیسی که به قطع روابط دیپلماتیک دولت ایران و انگلیس انجامید، نخست نماینده ی انگلیسی ساکن در بحرین از سال ۱۳۲۹ خورشیدی، نام سواحل عربی را برای ناحیه ی جنوبی خلیج فارس که وابسته به عربهای انگلیسی بود، نام نهاد و پس از آن با سیاستهای گام به گام خود، نام خلیج فارس ایران را برای عربها به خلیج «....» بدل ساخت.

«علی شهیدی» ایران‌شناس و مدرس دانشگاه تهران، در مصاحبه با ایسنا گفت: 
معمولا کتیبه‌های هخامنشی به جز چند کتیبه، اکثرا سه‌زبانه و به زبانهای فارسیِ باستان، ایلامی و بابلی نوشته شده‌اند. کتیبه‌ی به دست آمده‌ای نیز که در داخل مرزهای امروزی ایران وجود ندارد؛ سال‌ها قبل در شمال آفریقا و مصر پیدا شد که امروز به دلیل محتوای آن به کتیبه سوئز (کانال سوئز) شهره است.
او با بیان این‌که متن این کتیبه از زبان داریوش بزرگ هخامنشی نوشته شده و محتوای آن به ساخت آب‌راه یا کانالی اشاره می‌کند که این آب‌راه یا کانال، دریای سرخ را به رود نیل وصل می‌کند، گفت:
این راه آبی از خلیج‌فارس به مصر می‌رسد و برای کوتاه شدن مسیر در پایان مسیر آبی کانالی حفر شده است.
داریوش بزرگ ۲۵ قرن پیش در کتیبه ی هخامنشی گفته است:
«فرمان دادم که آبراهی بکنند، از رودی به نام نیل، تا دریایی که از پارس می‌آید»
 این سرنخی جالب از تاریخی است که منظور هخامنشیان، دریایی‌ست که «از پارس می‌آید» جمله‌ای که جای دقیق آن را بیان می‌کند.
دریایی که از پارس می‌آید، بسیار فراتر از خلیج فارس امروزی بوده است. خلیج فارس امروزی، دریای عمان و بخشی از اقیانوس هند را که در این مسیر است، به همراه دریای سرخ تا آبراهی که به نیل وصل می‌شود، شامل می شده است.
در نقشه‌های کهن، به دریای پارس، بحر الفارسی، خلیج فارس و دریای فارس نیز گفته می‌شد.
شهیدی همچنین با اشاره به این‌که در قطب‌نماهایی که در سرزمین‌های عربی ساخته می شده، کلمه «بحر فارسی» نوشته شده، ادامه می‌دهد: تا سده‌های گذشته و حتی تا اوایل سده حاضر بسیاری از این آثار در منطقه ی جنوب خلیج فارس اعتبار داشته‌اند.
این مدرس دانشگاه تاکید می‌کند: کتیبه‌ی ایرانیِ داریوش بزرگ در سوئز، قدیمی‌ترین اثری است که از لفظ «دریای پارس» استفاده کرده، با قدمتی نزدیک به ۲۵ قرن، یعنی ۲۵۰۰ سال پیش یک متن با این نام وجود دارد.
( وقتی داریوش، «دریای پارس» را بر کتیبه سوئز حک میکند )
او در ادامه با اشاره به نقشه‌های زیادی که در طول تاریخ دوره ی اسلامی به فارسی و عربی با نام «بحر الفارسی» وجود داشته‌اند، ادامه می‌دهد:
کتیبه‌ ی «کانال سوئز» امروز در موزه‌ی لوور قرار دارد و البته در طول تاریخ آسیب هایی دیده بوده که باستان‌ شناسان و متخصصان زبان های باستانی دست به دست هم دادند تا قطعات را کنار یکدیگر قرار دهند. بخش‌هایی از متن کتیبه ی آسیب دیده که با توجه به نوع خط آن، بخش‌های ریخته شده به کمک متن کتیبه‌های دیگر بازسازی شده‌اند و این کتیبه شهرت جهانی دارد و مورخان و باستان ‌شناسان جهان از وجود و محتوای آن آگاهند.
به گزارش ایسنا، حفر کانال سوئز در قرن هفتم قبل از میلاد توسط دومین فرعون مصر از سلسله بیست ‌و ششم به نام «نکو» آغاز شد اما به دلیل بروز مشکلات این کار به پایان نرسید تا این‌که یک قرن بعد بار دیگر به دستور داریوش ساخته و مورد بهره‌برداری قرار گرفت. سه کتیبه از داریوش به یادبود ساخت این کانال در ۳۳ کیلومتری شمال سوئز در ساحل غربی کانال فعلی پیدا شده‌اند.
روی یکی از کتیبه‌های کوچک نوشته شده:
«من، داریوش، شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه کشورهای هفتاد و دو ملت، شاه در این زمین بزرگ دور و دراز، پسر ویشتاسپ هخامنشی» و در کتیبه بزرگ‌تر با ۱۲ سطر به دستور داریوش برای حفر کانال اشاره شده است؛ «من پارسی هستم. از پارس مصر را گرفتم. من فرمان کندن این جوی (ترعه) را دادم، از رودخانه‌ای به نام نیل، که در مصر جاری است تا دریایی که از پارس می‌رود. پس از آن این جوی کنده شد، چنان‌که فرمان دادم و کشتی‌ها از مصر از میان این جوی به سوی پارس روانه شدند، چنان‌که میل من بود.»
*

رسول گرامی اسلام در طول حیات پر افتخار خود در روایتی سه بار نام دریای فارس را بر زبان رانده اند: المدینة، ما باب من ابوابها الا ملک مصلت سیفه یمنعه و بمکة مثل ذالک." ثم قال: "فی بحر فارس، ما هو فی بحر الروم ما هو .ثلاثا." ثم ضرب بکفه الیمنی  علی الیسری. ثلاثا.... 

 رسول گرامی اسلام سه بار فرمودند: دجال در دریای فارس و دریای روم نیست
صفحه ی 119_ 120 
بخش چهارم کتاب مسند ابی یعلی الموصلی البغدادی
[ط. المأمون]

المؤلف: احمد بن علی بن المثنى التميمی ابو يعلى الموصلی
 المحقق: حسين سليم أسد

نویسنده: فضل الله نکولعل آزاد

*

با هر نگاه 

بر آسمان این خاک

هزار بوسه می‌زنم

نفسم را از رود سپید و آسمان خزر

 و خلیج همیشگی فارس می‌گیرم !

 من نگاهم از تنب کوچک و بزرگ و

 ابوموسی نور می‌گیرد

 من عشقم را

در کوه گواتر

در سرخس و خرمشهر

 به زبان مادری فریاد خواهم زد !

 تفنگم در دست و سرودم بر لب

همه ی ایران را میبوسم

من خورشید هزار پاره ی عشق را بر خاک وطن می آویزم !

ای وارثان پاکی

 من آخرین نگاهم

بر آسمان آبی این خاک

 و خلیج همیشگی فارس ....

 فارس.....

 فارس...... خواهد بود

ترانه سرا : عادل حسنى

آهنگساز و تنظيم كننده : محمد شمس

خواننده : آقای صدا، ابراهيم حامدى

Www.lalazad.blogfa.com

Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com

نوشته شده توسط فضل الله نکولعل آزاد در جمعه ۱۶ فروردین ۱۳۹۸ |