عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت !

که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش

هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست

همه جا خانه ی عشق است ؛ چه مسجد چه کنشت ؟

سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها

مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت

ناامیدم مکن از سابقه ی لطف ازل

تو پس پرده چه دانی که : که خوب است و که زشت

نه من از پرده ی تقوا به در افتادم و بس

پدرم نیز بهشت ابد از دست به هشت

حافظا ! روز اجل گر به کف آری جامی

یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت

شاعر : حافظ شیرازی

www.lalazad.blogfa.com

www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com