دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم

و اندر این کار دل خویش به دریا فکنم

از دل تنگ گنهکار برآرم آهی

کاتش اندر گنه آدم و حوا فکنم

مایه ی خوشدلی آن جاست که دلدار آن جاست

می‌کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم

بگشا بند قبا ، ای مه خورشیدکلاه !

تا چو زلفت سر سودا زده در پا فکنم

خورده‌ام تیر فلک باده بده تا سرمست

عقده دربند کمر ترکش جوزا فکنم

جرعه ی جام بر این تخت روان افشانم

غلغل چنگ در این گنبد مینا فکنم

حافظا ! تکیه بر ایام چو سهو است و خطا

من چرا عشرت امروز به فردا فکنم ؟

شاعر : حافظ شیرازی

Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com

نوشته شده توسط فضل الله نکولعل آزاد در جمعه ۴ اسفند ۱۳۹۶ |