حسین منزوی

آيه‌ى شكوفايى

لبت صریح‌ترین آیه‌ی شکوفایی است
و چشم‌هایت شعر سیاه گویایی است

چه چیز داری با خویشتن که دیدارت
چو قله‌های مه‌آلود محو و رویایی است

چگونه وصف کنم هیئت غریب تو را
که در کمال ظرافت کمال والایی است

تو از معابد مشرق زمین عظیم‌تری
کنون شکوه تو و بهت من تماشایی است

شمیم وحشی گیسوی کولی‌ات نازم!
که خوابناک‌تر از عطرهای صحرایی است

مجال بوسه به لب‌های خویشتن بدهیم
که این بلیغ‌ترین مبحث شناسایی است

نمی‌شود به فراموشی‌ات سپرد و گذشت
چنین که یاد تو زود آشنا و هرجایی است

تو باری اینک از اوج بی‌نیازی خود
که چون غریبی من مبهم و معمایی است

پناه غربت غمناک دست‌هایی باش
که دردناک‌ترین ساقه‌های تنهایی است
شاعر : حسين منزوى
Www.lalazad.blogfa.com
Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com

نوشته شده توسط فضل الله نکولعل آزاد در چهارشنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۶ |